- چغندرقند در مرحله گیاهچه‌ای بسیار حساس به عوامل مختلف بیماری‌زا است. این عوامل اغلب به ناحیه طوقه و ریشه حمله کرده و با از بین بردن این منطقه باعث ایجاد اختلال و یا خشکیدگی در گیاهان جوان می‌شوند.
- عامل پوسیدگی ریشه چغندرقند قارچ (Pythium aphanidermatum) است که یک پاتوژن جهانی با طیف میزبانی گسترده است. این گونه تهاجمی از Pythium باعث بوته میری (Damping off)، پوسیدگی نرم ریشه، ساقه و سوختگی علف‌ها و میوه‌ها می‌شود. این قارچ در اکثر گیاهان یکساله از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار است و به عنوان کپک آبی نیز شناخته می شود چرا که در خاک های مرطوب رشد بهتری دارد. آب و هوای گرم و مرطوب شرایط مساعدی برای پیشرفت پاتوژن است و در اغلب گلخانه ها این بیماری مشکل ساز می شود.
- خسارت‌زاترین بیماری بین عوارضی که در چغندرقند پیدا می‌شود همین پوسیدگی های مربوط به ریشه است، چرا که این دسته از بیماری‌ها به شدت در مزرعه سرایت کرده و به دلیل ماهیت ضعیف میزبان خسارات سنگینی وارد می‌کنند. در آلودگی های شدید زرد شدن، ریزش و پژمردگی برگ ها رخ می دهد. زخم های قهوه ای روی ساقه ها و پوسیدگی آبکی و تیره بر روی ریشه های جانبی به تدریج گسترش یافته و کل سیستم ریشه پوسیده می شود.
- پرهیز از انجام آبیاری سنگین غرقابی، از بین بردن علف‌های هرز مزارع، زهکشی مناسب و استفاده از ارقام مقاوم تاثیر قابل توجهی در مدیریت و کنترل این بیماری دارد.
بوته میری و پوسیدگی غده چغندرقند.
Reference
Jacobsen, B. J. (2006). Root rot diseases of sugar beet. Zbornik Matice srpske za prirodne nauke, (۱۱۰), ۹-۱۹
