برای احداث باغ گردو به چه مواردی توجه کنیم؟

تاریخچه درختان گردو

اگرچه درختان مختلفی در خانواده گردو (Juglandaceae ) قرار دارند، اما با اصطلاح گردو، ما عمدتاً از دو درخت مختلف نام می‌بریم، گردوی انگلیسی و گردوی سیاه. منشاء گردوی انگلیسی (که به آن گردوی ایرانی نیز می‌گویند) در ایران است، در حالی که گردوی سیاه از آمریکای شمالی منشا گرفته است. هر دو درختان برگریز هستند (در زمان خواب خزان می‌کنند) و بیش از یک قرن عمر می‌کنند. هر دو درخت در سراسر جهان به دلیل مغز خوراکی و چوب با کیفیت بالای خود به طور گسترده در مبلمان، فضای داخلی اتومبیل، درب و صنعت اسلحه استفاده و کشت می‌شوند. با این حال می‌توان گفت گردوی انگلیسی بیشتر برای آجیل و کمتر برای چوب کشت می‌شود. از سوی دیگر، کاشت درختان گردوی سیاه برای الوار در بسیاری از کشورها رایج است و به عنوان یک گزینه برای سرمایه گذاری در نظر گرفته می‌شود که در دراز مدت (دو یا سه دهه پس از کاشت درختان) بازده بسیار خوبی خواهد داشت. گردوی سیاه با نام علمی (Juglans nigra) می‌تواند به ارتفاع ۳۰-۳۷ متر برسد، در حالی که ارتفاع گردوی انگلیسی متوسط ( Juglans regia ) در بلوغ به طول ۲۵ متر می‌رسد. هر دو درخت گردو مواد شیمیایی تولید می‌کنند که برای بسیاری از گیاهان (گوجه فرنگی، سیب زمینی، یونجه، زغال اخته، سیب و بسیاری دیگر) سمی هستند.

گونه‌های مختلف درختان گردو

گردوی سیاه(Juglans nigra): درخت گردو سیاه دارای پوست تیره رنگ با شیارهای عمیق است که به تنه درخت احساس خشن بودن می‌دهد. مغز گردوی سیاه در یک پوسته سبز گرد رشد می‌کند و شاخ و برگ درخت از برگ های مرکب تشکیل شده است.

درختان گردوی باترنت Butternet (Juglans cinerea ) یا درختان گردوی سفید. درختان باترنت پوستی خاکستری روشن دارند که نسبت به گردوی سیاه احساس صافی بیشتری دارد. مانند همه گونه‌های گردو، برگ‌های درخت کرک دارای ۱۷ برگچه هستند. میوه های سته به جای شکل گرد، بیضی هستند.

درختان گردوی انگلیسی(Juglans regia) درختان گردوی انگلیسی در جوانی دارای پوست قهوه ای مایل به زیتونی و صاف هستند که به تدریج شکاف‌های گسترده‌ای ایجاد می‌شود. مانند همه گونه‌های گردو، برگ‌های گردو مرکب هستند، اما برگ‌های گردو انگلیسی کوچک‌تر هستند. کل میوه درختان گردو انگلیسی خوراکی با طعمی غنی است.

مراحل پرورش درختان گردو

همانطور که در بسیاری از درختان میوه (مرکبات، سیب، آجیل و غیره) اتفاق می‌افتد، درخت گردویی که از بذر رشد می‌کند در ۷ تا ۱۰ سال اول زندگی خود میوه نمی‌دهد. پس اگر هدف شما برداشت سریع محصول است، سریع ترین و ساده ترین راه کاشت نهال جوانه دار است که به روش رویشی تکثیر شده باشد. اولین کاری که باید انجام دهیم این است که گردوهای تازه برداشت شده طبیعی را پیدا کنیم. که ممکن است دشوارتر از آن چیزی باشد که به نظر می‌رسد. در همه موارد باید بذرهایی را پیدا کنیم که به هیچ وجه فرآوری نشده باشند. آنها باید بذرهای تیمار نشده، بو داده نشده و گرم نشده باشند. بهتر است گردوی پوست کنده تازه برداشت شده را پیدا کنید (می‌توانیم پوسته سبز بیرونی را با احتیاط با دستکش جدا کنیم، اما پوسته سفت قهوه‌ای آن را نگه داریم.

هنگامی که دانه های طبیعی را در پاییز پیدا کردیم، باید حداقل ۱۰-۱۵ عدد از آنها را انتخاب کنیم. اگر تمام کارها به درستی انجام شود، فقط ۵۰٪ از بذرها یا کمتر جوانه می‌زنند و تنها کسری از آنها به یک نهال کوچک و درخت جوان می‌رسند. ابتدا مغزهای پوست گرفته را به مدت ۴۸-۷۲ ساعت در آب خیس می‌کنیم. سپس آنها را داخل یک کیسه پلاستیکی پر از ماسه یا پرلیت مرطوب قرار می‌دهیم و کیسه را به مدت ۱۲-۱۵ هفته در یخچال قرار می‌دهیم(بهترین زمان این کار آذر ماه است). همچنین، می‌توان بذرها را در طول پاییز و زمستان به طور طبیعی در مزرعه کاشت، اما در چنین حالتی ممکن است توسط سنجاب ها و سایر دشمنان مورد حمله قرار بگیرند. حدود ۱۲-۱۵ هفته بعد، برخی از دانه ها به طور معمول جوانه می زنند. آنها را مستقیماً در باغ (در مناطقی که زمستان های معتدل دارند) یا در گلدان های جداگانه حاوی مخلوط خاک مخصوص (خاک با ماسه رودخانه و کمپوست و غیره) می‌کاریم. باید بذرها را به صورت سطحی و در عمق ۱.۲ اینچ (۳ سانتی متر) بکاریم و کمی با خاک بپوشانیم. سپس گلدان ها را در دمای اتاق و نزدیک پنجره عریض قرار می‌دهیم تا نهال ها به نور آفتاب فراوان دسترسی داشته باشند. مهمترین چیز از این به بعد این است که گلدان ها را مرطوب نگه دارید اما خیس نگه ندارید. هنگامی که نهال ها در فصل بهار به ارتفاع ۱۵ سانتی متر رسیدند، می‌توانیم آنها را در ظرف بزرگتر یا مستقیماً در باغ، به شرط سپری شدن آخرین یخبندان، انتقال دهیم و پس از مستقر شدن در بهار پیوند بزنیم.

احداث باغ گردو و کاشت نهال گردو در باغ

فواصل کاشت معمولی زمانی که درختان گردو را برای چوب پرورش می دهیم ۸×۸ فوت (۲,۴×۲,۴ متر) است که منجر به ۶۸۱ درخت در هکتار می‌شود. فواصل معمول زمانی که درختان گردو را برای تولید مغز پرورش می‌دهیم ۱۷×۱۷ فوت (۵,۲×۵,۲ متر) است که منجر به ۳۷۳ درخت در هکتار می‌شود. با این حال، اکثر کشاورزان گردو درختان کم‌توان و کم‌مولد را حذف می‌کنند، به طوری که در نهایت فواصل کاشت به ۲۵×۲۵ فوت (۷,۶۲×۷,۶۲ متر) می‌رسد که در نتیجه ۱۷۳ درخت در هر هکتار می‌شود. هنگام کشت گردوی سیاه برای آجیل، تنک کردن معمولاً به طور متوسط ۳۰ × ۳۰ فوت (۹.۱ × ۹.۱ متر) فاصله دارد.

احتیاجات آب و هوایی درختان گردو

گردو بیشتر در چین، ایران، آمریکا، ترکیه و مکزیک کشت می‌شود. گردوی سیاه و انگلیسی می‌تواند در سراسر ایالات متحده و جنوب کانادا رشد کنند. در چند کلمه مهمترین دشمن درختان گردوی انگلیسی و گردوی سیاه، سرمازدگی شبانه در اواخر بهار یا اوایل پاییز است. از مناطقی که یخبندان های شبانه مکرر در بهار دارند قطعاً باید اجتناب شود. به طور کلی درخت گردو نمی‌تواند دمای بسیار پایین و بسیار بالا و همچنین بادهای بسیار شدید را تحمل کنند. دمای بالای تابستان به میوه آسیب می‌رساند و ممکن است منجر به کوچک شدن مغز گردو یا سیاه شدن مغز گردو شود. برخی آسیب های دیگر تقریباً در ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتیگراد) رخ می‌دهد، اما آسیب بیشتر زمانی رخ می‌دهد که دمای بالاتر از ۱۰۸ درجه فارنهایت (۴۲ درجه سانتیگراد) به طور متوسط باقی بماند. با این حال، در بین واریته های مختلف، تفاوت قابل توجهی از نظر تحمل آنها در برابر دمای بالا وجود دارد. بیشتر انواع گردو به دمای بسیار پایین زمستان حساس هستند. هنگامی که در خواب هستند، آنها می توانند دمای متوسط تا ۱۴ درجه فارنهایت (۱۰- درجه سانتیگراد) را بدون آسیب جدی تحمل کنند.

راههای جلوگیری از سیاه شدن مغز گردو

با توجه به حساسیت مغز گردو به هوای گرم و بادهای داغ، و آبیاری کم و مواجه شدن دوره رشد میوه یا گرمای تابستان رعایت نکات زیر می‌تواند این عارضه را کاهش دهد.

انتخاب مکان مناسب برای احداث باغ گردو
آبیاری منظم و کافی در تابستان جلوگیری از تنش های آبی
استفاده از کودهای حاوی پتاسیم و اسید آمینه مانند فسفیمکس و اسید آمینه بوتامیسول و ویتالیم فورت در این دوران
علاوه بر این سعی شود ریشه از غرقاب شدن و تهویه ناکافی در امان بماند.
علاوه بر این موارد کنترل بیماری های مهم درختان گردو مانند بلایت و آنتراکنوز با استفاده از کود-سم های مسی مانند فسفیمکس مس در پاییز و زمستان در کاهش سیاه شدن مغز گردو نقش دارد.

نیاز سرمایی درختان گردو

هر رقم گردو برای شکستن خواب جوانه ها نیازمند دریافت دمای خاصی است (نیاز به سرما بر حسب ساعت قرار گرفتن در دمای کمتر از ۷ درجه سانتی گراد اندازه گیری می‌شود). به طور کلی، نیاز به سرمای گردو بین ۴۵۰ تا ۱۵۰۰ ساعت متغیر است، اما اکثر گونه ها نیاز سرمایی بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ ساعت دارند. اگر این نیازها در سرما برآورده نشود، تشکیل جوانه به تأخیر می‌افتد که نتیجه آن کم شدن میوه و تولید است. گزارش شده است که بارندگی در اواخر بهار (پس از رشد برگ) باعث گسترش باکتری Xanthomonas juglandis (بلایت باکتریایی گردو) می‌شود که باعث آسیب جدی به درختان می شود. یخبندان بهاره اغلب می تواند در مناطق کوهستانی خسارت ایجاد کند. اگر قصد دارید درختان گردو را در ارتفاع بالا پرورش دهید، می‌توانید نقاطی را انتخاب کنید که توده های هوای سرد به راحتی از آن خارج شوند یا از گونه های دیررس استفاده کنید که پس از یخبندان به خوبی جوانه می زنند. حاشیه رودخانه ها و مناطق خنک ساحلی اغلب برای کشت درختان گردو مناسب در نظر گرفته می‌شود. برعکس، مکان‌هایی که توسط تپه‌ها احاطه شده‌اند، جایی که توده‌های هوای سرد به راحتی نمی‌توانند از آن خارج شوند و نقاطی که در برابر بادهای شدید محافظت نمی‌شوند، باید اجتناب شود.

خاک مناسب برای کاشت درختان گردو

درخت گردو مانند همه درختان میوه، آفتاب کامل و خاک با زهکشی خوب را ترجیح می‌دهد. درخت گردو در خاک لومی عمیق، شنی، زهکشی خوب، آبیاری و غنی از مواد آلی رشد می‌کند. این می‌تواند طیف وسیعی از pH بین ۵ تا ۸ را تحمل کند، اما در باغ های تجاری، اکثر کشاورزان برای تثبیت pH در حدود ۶.۵ از آهک استفاده می‌کنند. درخت گردو نسبت به غلظت بالای سدیم، کلر و بور حساس است. مکان های مناسب‌تر، حاشیه رودخانه های خنک، کوهپایه ها و مناطق ساحلی هستند. از مکان‌هایی که توسط تپه‌ها احاطه شده‌اند و توده‌های هوای سرد به راحتی نمی‌توانند از آن‌ها خارج شوند، باید اجتناب کرد. همچنین باید از مکان هایی که آب باران بیش از حد می‌تواند راکد بماند و به خوبی تخلیه نشود نیز اجتناب شود. صرف نظر از اینکه درخت گردو برای چوب یا آجیل رشد می‌کند، درخت فقط در خاک هایی که سیستم ریشه آن می‌تواند آزادانه تا عمق۳ متر یا بیشتر رشد کند، رشد می‌کند. در نتیجه، قبل از انتخاب مکان برای احداث باغ گردو، باید با ابزار مخصوص نفوذ خاک بررسی کنیم که آیا سنگ بستر یا لایه غیر قابل نفوذ دیگری تا عمق ۵ فوت (۱.۵ متر) یا بیشتر (تا ۸ فوت) وجود دارد یا خیر؟ ممکن است مجبور شویم باغ خود را در ۵ نقطه یا بیشتر دورتر از مزرعه آزمایش کنیم. اگر ابزار ما در نفوذ به خاک مشکل زیادی پیدا کند، ریشه های گردو نیز همین مشکل را تجربه می‌کنند و به احتمال زیاد نمی‌توانند به درستی رشد کنند. در این صورت باید از چنین مکانی اجتناب کرد.

خاکورزی برای احداث باغ گردو

قبل از کاشت درختان جوان گردو، خاک باید تا عمق ۵۰-۷۰ سانتی متر شخم زده شود. هدف خاک ورزی از بین بردن علف های هرز چند ساله و پوک شدن خاک است که برای توسعه سیستم ریشه حساس در ماه های اول ضروری است. کشاورزان گردو اغلب قبل از شخم از خاک نمونه برداری کرده و به آزمایشگاه ارسال می‌کنند تا اقدامات اصلاحی لازم مشخص شود. بسیاری از گردوکاران قبل از کاشت درختان جوان، ۲۰ تا ۳۰ تن کود در هکتار به آن اضافه می‌کنند تا حاصلخیزی خاک را افزایش داده و بافت خاک را بهبود بخشد (از یک متخصص کشاورزی خبره بپرسید). هنگامی که درختان میوه را به صورت تجاری پرورش می‌دهیم، گیاهان پوششی (که در بیشتر موارد علف های کوتاه) مفید گزارش شده است. گیاهان پوششی تمایل به کاهش فرسایش خاک در هنگام باران های شدید یا طوفان های باد دارند. آنها همچنین تهویه خاک و پایداری باغ را بهبود می‌بخشند، در حالی که برخی از آنها نیتروژن را ثابت می‌کنند. در نهایت به عنوان فیلتری برای آبیاری درختان عمل می‌کنند و دمای باغ را تنظیم می‌کنند.

نیاز آبی درختان گردو

آبیاری یکی از عملیات های مهم و حیاتی برای موفقیت باغ گردو است. در دهه های گذشته درصد زیادی از باغات گردو غیرآبیاری بوده است. با این حال، کشاورزان به سرعت دریافتند که درخت گردو به شدت به تامین آب مصنوعی واکنش مثبت نشان می‌دهد، هم از نظر رشد شدید برای تولید الوار و هم از نظر افزایش قابل توجه در تولید مغز. به این ترتیب امروزه بیشتر باغات گردوی تجاری آبیاری می‌شوند. به عنوان اولین قانون کلی، یک درخت گردوی تجاری که به طور متوسط رشد می‌کند، هر سال به ۱۲۷۰ میلی متر (۵۰ اینچ) بارندگی نیاز دارد. به عنوان قانون دوم، درختان گردو به بیش از ۵۰ درصد آب سالانه در تابستان (تیر، مرداد، شهریور) نیاز دارند. با این حال، در یک فصل بسیار خشک، آبیاری باید به سرعت در مراحل خاصی اعمال شود. آبیاری در فصل زمستان (در مناطقی که بارندگی بسیار محدود است) باعث افزایش رشد پوشش گیاهی در فصل بهار می‌شود. علاوه بر این، حداکثر رشد مغز گردو در هفته پنجم تا هفتم پس از شکوفه انجام می‌شود. در صورت عدم بارندگی، عدم آبیاری در این مدت منجر به تولید بیش از متوسط خشکبار می‌شود. بسیاری از گردوکاران درختان را در محیط بیرونی تاج درخت آبیاری می‌کنند، جایی که بارندگی طبیعی تأثیر می‌گذارد. تنه را نباید آبیاری کرد، زیرا می‌تواند باعث گسترش برخی بیماری ها شود. با این حال، اینها فقط برخی از قوانین سرانگشتی و روش‌های متداول هستند و نباید بدون انجام تحقیقات از آنها پیروی کرد.

درختان گردو که به صورت تجاری رشد می‌کنند از طریق سیستم های سیلابی، شیاری، نوار مرزی، بارانی و قطره ای می‌توانند آبیاری شوند. در بسیاری از موارد کودآبیاری اعمال می‌شود (کوددهی ترکیبی از کوددهی و آبیاری یا تزریق کودهای محلول در آب در سیستم های آبیاری است). استفاده از آبیاری غرقابی یک بار در هفته در طول فصل رشد یک روش رایج در مکزیک است. آبیاری میکروجت در استرالیا استفاده می‌شود، جایی که درختان گردو چندین بار در هفته در طول تابستان آبیاری می‌شوند. از دستگاه ها و حسگرهای مدرن در خاک برای تعیین زمان و مدت آبیاری استفاده می‌شود تا از غرقاب شدن درختان جلوگیری شود. آبیاری درختان گردو در ایران اغلب به روش شیاری و غرقابی و اخیرا به روشهای تحت فشار انجام می‌شود. آبیاری در ایران باید به صورت منظم هر هفته تا نهایت هر ۱۲ روز یکبار در مناطق خنک تر انجام شود بویژه در ماههای گرم سال که همزمان با تشکیل و بزرگ شدن مغز می‌باشد.

چگونه درختان گردو را تغذیه کنیم؟

روش‌های تجاری کشاورزی معاصر نشان می‌دهد که سالی یک‌بار (در تابستان، مرداد تا شهریور) باید حداقل ۱۰۰ برگ از درختان خود جمع‌آوری کرده و برای تجزیه و تحلیل دقیق مواد مغذی به آزمایشگاه ارسال کنیم. اگر متوجه شدیم که برگ متوسط دارای کمبود مواد مغذی است (برخی عناصر شیمیایی مهم زیر استانداردهای قابل قبول هستند)، می‌توانیم با مراجعه به یک متخصص کشاورزی و افزودن عنصر مناسب، به عنوان مثال یک مکمل روی، از طریق محلول پاشی، درختان را کوددهی کنیم و مشکلات غذایی را اصلاح کنیم. در بیشتر موارد محلول پاشی مس، روی و بور پس از برداشت انجام می‌شود. در مورد درختان جوان گردو، در بیشتر موارد حداقل کوددهی لازم است. بسیاری از کشاورزان ۴ اونس را اعمال می کنند. (۱۱۳ گرم) کود N-P-K 15-15-15 به ازای هر درخت جوان در دو کاربرد مختلف یکی در اواخر بهار و دیگری در تابستان پخش می‌شود. درختان باید پس از کوددهی خاک آبیاری شوند. روش دیگر، کود دهی (تزریق کودهای محلول در آب در سیستم آبیاری) ممکن است مناسب باشد.

چالکود درختان گردو

بهترین روش برای کوددهی سالانه به گردو چالکود زمستانه از آذر تا فروردین ماه است. به طور کلی درختان گردو عمدتاً به نیتروژن و ثانیاً به فسفر و پتاسیم نیاز زیادی دارند. بسیاری از کشاورزان تجاری گردو (۵۸۹ کیلوگرم) سولفات آمونیوم (ΝΗ۴) ۲SΟ۴ ۴۵۴ کیلوگرم P2O5 در هر هکتار هر ساله و ۲۲۷ کیلوگرم سولفات پتاسیم هر سه سال یکبار نیاز دارند. این مقادیر اغلب در ۲-۳ برنامه پخش می‌شوند که از اوایل بهار شروع می‌شود و در پاییز پایان می‌یابد. با این حال، اینها فقط برخی از شیوه های رایجی است که در باغ های گردوی بالغ اعمال می‌شود. برای گرفتن راهنمایی در مورد چالکود زمستانه با ما در تماس باشید.

کوددهی عالی درختان گردو بالغ را می توان با افزودن کود دامی مدیریت کرد. بسیاری از کشاورزان در هر یک یا دو سال ۱۰ تا ۲۰ تن کود در هکتار اضافه می‌کنند. هنگامی که نمی‌توانند کود با قیمت مناسب پیدا کنند، بسیاری از کشاورزان از کود سبز، عمدتاً حبوبات استفاده می‌کنند. در این صورت گردوکاران در فصل پاییز اقدام به کاشت حبوبات می‌کنند. در طی چند ماه آینده، آنها فسفر و پتاسیم را به مزرعه اضافه می‌کنند تا به رشد سریع حبوبات کمک کنند. آنها در نهایت گیاهان را شخم می‌زنند و آنها را درست قبل از گلدهی (بهار – اسفند تا اردیبهشت) در خاک قرار می‌دهند. به خاطر داشته باشید که در هنگام تجزیه مواد آلی، مصرف نیتروژن افزایش می‌یابد. در نتیجه، بسیاری از کشاورزان – در زمان شخم زدن – نیتروژن (به شکل نیترات) را به خاک اضافه می‌کنند تا از کمبود نیتروژن جلوگیری کنند. چک کردن مواد مغذی و pH خاک قبل از اعمال هر روش کوددهی حیاتی است.

منابع
https://wikifarmer.com/walnut-tree-climate-requirements/

https://www.waltreeturkey.com/walnut-tree-varieties

مطالب فنی